Gisteren heb ik de statistieken van vorig jaar op één dag overtroefd: dubbel zoveel strandbezoeken in 2007 tov 2006.
Onderweg naar het strand nog even gestopt aan de gigantisch ijspiste om even mijn gat af te koelen aan de geïmporteerde sneeuw.
En zodra we op het zand aankwamen, was ik al op terugweg om de vergeten sleutel van de Kabine op te halen en met een dergelijke hitte (en lome benen wegens net iets te veel Armagnac de avond ervoor) is 13km/h al meer dan genoeg. Gevolg: vrouw en kroost hebben schaduw gezocht bij/in/rond en bijna onder de kabine van de dagmoeder voor wie de rustige namiddag bijgevolg ook een stuk tot het dagdromen behoorde.
En dan, eenmaal de lichaamstemperatuur te hoog laten stijgen door bijna een volle twee minuten op mijn eerder half bevroren achterwerk te zitten in het mulle zand te zitten, was het meer dan tijd om af te koelen in het door een overvloed van toeristen bezoelde water.
Man man man, was dat koud. En man man man, zo koud dat ik bij een eventuele controle waarschijnlijk niet meer voor mijn herhaalde woorden aan het begin van deze zin zou kunnen doorgaan en dan vooral eenmaal de wild opzwiepende golven mijn navel bevuilden.
En Tijs, die had de diepte niet nodig (maar horizontaal kon hij toch kiezen voor kopje onder) en Fien wou altijd maar verder. Maar eenmaal ikzelf het iets te koud begon te vinden aan mijn okselhaar, was het toch ver genoeg.
Meer van die zondagen!