Vandaag wat miserie gehad met het o zo fantastische en onmisbare Excel.
We hebben een toestel dat muntjes terug kan geven voor bedragen tussen € 25 en € 0.01 en dit met slechts drie soorten munten. Helemaal niet de bedoeling exact terug te geven, maar afronden met alleen € 2, € 1 en € 0,50 zou iets te grof zijn. Daarom heel snel Excel ter hand genomen om te bereken met hoeveel stukken en welke restwaarde we door de band mee te maken hebben.
In de eerste rij staat er niets anders dan titels.
In de tweede rij staan er formules met uitzondering van A1; daar staat de waarde die moet teruggegeven worden.
- B2: =INT(A2/B1)
- De terug te geven waarde gedeeld door de grootste munt en afgerond (een half munstuk wordt ook niet echt geapprecieerd).
- De terug te geven waarde min de grootste munt(en) gedeeld door de tweede grootste munt en hier natuurlijk ook afgerond.
- De terug te geven waarde min de andere twee grotere munten en opnieuw afgrond.
- De rest die niet kan worden teruggegeven met de drie gekozen munten.
- Het aantal stukken dat er in totaal wordt teruggegeven.
En nu de abberatie – of het moet aan mijn formules en denkvermogen liggen.
Als ik € 4,10 invul, dan ziet Excel voor een of andere redenen er niet de noodzaak van in dat D2 1 moet zijn. Gooi ik de INT weg, dan is het juist en toont Excel me doodleuk 1.
INT(0,10/0,10) is 1 en daarmee uit.
INT(4,10 – 2 * 2) zou toch hetzelfde moeten zijn dan, maar nee. Die eigenzinnige mannen in Redmond beslissen om er NUL van te maken.
Dan maar een beetje meer cijfers na de comma tonen, zestien om correct te zijn. En wat blijkf: 4,10 – 2 * 2 is helemaal iets anders dan 0,01; alhoewel, het is een fijna benadering.
Waarom, O waarom?
