Het is algemeen geweten dat drank dingen losmaakt die beter niet losgemaakt worden. Ik wil het hier nu niet te ver drijven maar me houden tot de tongen en daarmee gepaard gaande het volume van de conversaties.

Vanmiddag zijn we lekker gaan eten en een paar tafels verder – in openlucht – zat er nog wat volk te genieten in eerste instantie van hun aperitief. Het gesprek verliep in bijna fluistervolume zodat we met moeite het onderschijd konden maken tussen een zuchtje wind en hun trillende stembanden.

Maar van zodra de hoofdschotel en natuurlijk de bijbehorende glazen wijn diezelfde stembanden op een haar na gepasseerd waren, was het moeilijk om de ondertussen iets steviger wind en het bijbehorend ritselen van de bladeren nog te horen. En de inhoud van de gesprekken – die ik niet zomaar hier te grabbel zal gooien – kan in deze pre-electorale tijden beter niet veel verder dobberen dan de tafel zelf.