Inge is ziek. Iets wat we de laatste dagen ten onzen huize nog gezien hebben. Mijn werk dus om ‘les deux’ de weg naar de nachtelijke rust te wijzen. Eerst Tijs – samen is altijd zo een miserie – en ik heb dan ook duidelijk gemaakt aan Fien dat ze, eenmaal wat er ook bezig was op KetNet gedaan was, ze onmiddellijk naar boven moest komen.

Ondertussen, zeker al veel later dan wat had mogen zijn, komt Fien toch naar boven.

– “Ik heb nog een beetje met mama gebabbeld. Ik moest een beetje oefenen als ik later verpleegster wil worden.”

En dat is al minstens een paar maand dat ze met die gedachte rondloopt.

We hebben nog een jaar of twaalf zekers.