Vandaag met Tijs en Fien een ziekenbezoek afgelegd in het ziekenhuis. Fien is geen enkel probleem, zolang het maar niet oneindig lang duurt en er toch iets of iemand is om mee bezig te zijn. Tijs daarentegen heeft toch bijna vijf volle seconden stil gezeten. Lopen, springen, klimmen en het bed op, het bed af, naar de gang maar iedere keer teruggefloten; kortom ideaal voor een herstelende patient en zijn gezelschap in een ziekenhuiskamer. Maar de ambinance werd gesmaakt. Maar toch hebben we niet te lang gebleven…

Vader, echtgenoot, vriend, buur, collega en kennis.
Geen specifieke volgorde, geen enumeratie, "en" keuze lijst.
Voor de rest veel interesse en veel te weinig tijd.

Leave a comment