Eternal sunshine of a Spotless Mind.

Ook al is het met Jim Carry, het is geen feel good, het hoeft geen feel goed te zijn, zo ongewoon complex, zo af en toe een special effect zonder het beetje duffe van het decor te verneuken, zo intriest en tegelijk zo gelukzalig, zo onderhoudend, zo opwekkend, zo … gewoon goed!

En nu een streepje Tom Waits…

Vader, echtgenoot, vriend, buur, collega en kennis.
Geen specifieke volgorde, geen enumeratie, "en" keuze lijst.
Voor de rest veel interesse en veel te weinig tijd.

Leave a comment