Het is officieel en professioneel bevestigd: de griepepidemie is in het land (en schijnt er nog een week of zes te blijven) en ik ben er slachtoffer van.

Het is wel zo dat ik ergens in december mijn vaccin gekregen heb, maar dat wil helemaal niet zeggen dat er niet meer vatbaar voor ben. Sinds dinsdag zit ik met een kwakkelgriepje en het feit dat die niet helemaal doorbreekt is waarschijnlijk door het vaccin. Langs de andere kant ben ik met de nodige hoeveelheid Sedergine blijk ik toch nog een beetje mens.

Nu is een beetje ziek zijn ook niet echt erg. Eens dubbel warm vertroeteld worden door vrouw en dochter (Tijs is ook meevoelend maar van vertroetelen is er niet echt sprake), een nostalgische zaterdagnamiddag doorbrengen in de zetel met de notebook binnen bereik maar niet altijd op de schoot en vooral een film uit de oude doos (vandaag op één was dat The Glenn Miller Story).

Zo wil ik nog wel eens ziek zijn.