Het is weer zover, de jaarlijkse race van kaartjes sturen en liefst ook ontvangen.

Dit jaar, net als vorig jaar, hebben we al een tijdje geleden besloten om er iets unieks van te maken en niet zomaar een kaartje uit de winkel te kopen en de obligatoire wensen erop neer te pennen. Dit jaar wordt het een foto van ons nageslacht met op de foto zelf de wensen. Dit bespaart ons heel wat schrijfwerk en zorgt er ook voor dat we weer wat  betere fotos hebben van ons nageslacht.

Dit jaar is de setting van de fotoshoot Fien haar kamer. De muur is vrij egaal paars wat een mooie achtergrond kan opleveren en heel wat gemakkelijker is dan het doek als achtergrond te moeten installeren. De vloer is klassieke planché wat voor een natuurlijke warmte van structuur en kleur zorg. Het plafond is zo goed als wit wat ideaal is om de studioflitsers te gebruiken.

Het moeilijkste is echter het onderwerp: twee kinderen die voldoende dicht bij elkaar moeten zitten/staan/liggen/… met hun gezicht richting camera en vooral niet aan ontevreden kijken – ze moeten niet noodzakelijk lachen en lief kijken, maar een wenend kind is ook je dat niet vooral niet voor het salvo van “ocharme” en “maar da joengse toch” achteraf, laat staan de mogelijke valse beschuldigingen van kindermishandeling.

Een stevige driehonderd opnames verder (in een klein halfuurtje) zullen er wel voldoende beelden tussenzitten die presentabel zijn.

E̩n ding is zeker, het geknoei met de ingebouwde flits zal tot een einde komen en ik ga dan ook eens investeren Рi.e. verjaardag in aantocht zijnde ga ik mijn teerbeminde een extra hint geven Рeen kwalitatieve opbouwflits zoals de Nikon SB800 ofzo.