Kijk, Willy’s en Marjetten vind ik soms echt wel leuk maar even vaak gewoon niets en een ander derde niet slecht maar niet af genoeg.

Het onderstaand is zo een fragment die wreed goed is, met uitzondering van de laatste twee minuten. Die twee waren er wel teveel aan.

En wat er goed aan is, is de grote herkenbaarheid in de familie en kenissen. Tuurlijk de teksten en het hoog tempo van de nummertjes en aan wie het opgedragen werd.