Vandaag, kort nadat Tijs zijn middagslaapje beëindigd heeft – met opnieuw een explosieve pamper, een probleempje waar hij last van heeft sinds donderdag – hebben we toch nog snel het strand opgezocht. Bedoeling was hun opgekropte energie van heel de dag binnenzitten nog eens flink te laten ventileren met wat zot gedoe in het zand.

Daarna, koud maar niet door en door, één van de meer dan talrijke etablismenten opgezocht en ons tegoed gedaan aan soep en Sprite; Sprite voor de twee prutsen en de soep voor de iets mindere prutsen.

De soep werd opgediend in twee kleine klassieke kookpotjes – zo eentje met email langs de binnenkant, twee oortjes, een deksel en natuurlijk een passend kleurtje langs de buitenkant. Mijn potje was blauw en dat van Inge rood.

Nu was het op voorhand afgesproken dat vader en moeder wat soep zouden delen met het nageslacht en deze hadden de keuze van wie ze zouden afnemen.

Fien haar voorkeur was puur gebaseerd op de kleur van het potje en dat was natuurlijk het rode. Maar om mij niet teleur te stellen heeft ze, na haar keuze bekend te maken, onmiddellijk toegevoegd dat papa ook wel lief is!

Wat een fijne kinderen hebben wij toch!