De laatste dagen zijn de wolken bloody impressive. Ik kan er echt uren naar staan kijken en me er compleet aan vergapen.

Zo is het vanavond zo goed als volle maan, is het niet onbewokt of zit de hemel helemaal dicht. Mooie vlokjes van wolken (Cumulus zoals we zeggen) verlicht door de maan en met veel beweging door de sterke wind.

Eigenlijk ben ik wel een wolkenfreak en verschrikkelijk jaloers op mensen die fantastische foto’s van wolken maken.

Niet dat alle beelden van wolken even mooi en indrukwekkend zijn. Je kan zo perfect een fantastische wolkenhemel verprutsen met een niet bepaald goeie opname – zoals ik waarschijnlijk al vaker gedaan heb, maar je kan ook van een vrij banale hemel een pareltje maken met de gepaste technieken, alhoewel deze laatste waarschijnlijk iets moeilijker is.

Een niet bepaalde slechte site met een multitude van beelden van relatief fenomenale waarnemening is http://pic1.funtigo.com/valuca?g=25544746&cr=1. Ik hoop zowiezo een dezer getuige te kunnen zijn van een Mammatocumulus ofzo.

Ik neem in ieder geval de laatste dagen al iedere keer mijn toestel mee in de wagen heen en weer naar het werk. Kwestie van een gegeven kans niet zomaar te (moeten) laten liggen. Maar jah, dan moet ik nog altijd stoppen (’t is te zeggen, de tijd nemen en/of hebben om te stoppen).

Wat er ook van is, ik geniet toch nog minstens dagelijks van de formaties!