Is het het vallen van het blad, de donkere dagen of gewoon het feit dat Allerzielen voor de deur staat, maar blijkbaar zijn er heel wat mensen bezig met hun afscheid.

Zo las ik een tijdje geleden bij Michel over zijn immer wijzigende lijst van nummers voor bij zijn publiek afscheid, maar er bestaat zelfs zoiets als een top 50 van de meest gebruikte nummers.

Vandaag in De Standaard kan je een tipje van die top 50 terugvinden (alhier). Wat mij inorm verbaast aan de ene kant is dat er toch wel nummers tussen staan die ook wel ergens in mijn playlist voorkomen en langs de andere kant dat dit duidelijk geen lijst is die samengesteld is gebaseerd op de realiteit maar eerder op de dertiger en veertiger zijn smaak.

De top 10:

1. Old and wise (Alan Parsons Project.)
   Zeker niet slecht maar toch vreemd dat dit op één staat. Ik ken The Alan Parsons Project (het lidwoord maakt wel degelijk deel uit van de groepsnaam).
2. Time to say Goodbye (Andrea Bocelli & Sara Brightman)
3. One Word (Anouk)
   FYI: een bevraging door Dela, een firma met Hollandse roots.
4. The Rose (Bette Midler)
   Als het maar de versie van Bette Midler zelf is.
5. The power of love (Celine Dion)
   No comment, echt waar, breek mijn bek niet open.
6. The road ahead (City to city)
7. Afscheid van een vriend (Clouseau)
   Zou het kunnen dat, doordat Koen Wouters het gezicht geworden is van de firma die de bevraging deed, dat dit het effect is?
8. Heroes (David Bowie)
   Wat doet dat hier op acht! Niet te doen. Ik heb een meer dan stevig vermoeden dat de bevraging echt niet representatief was.
9. Non, je ne regrette rien (Edith Piaf)
   Tuurlijk dadde!
10. Candle in the wind (Elton John)
    Ik kan begrijpen dat er mensen dit mooi vinden, echt waar! En zelfs emotioneel worden met Familie enzo, geen zever.

Een tijdje geleden heb ik ook mijn lijstje samengesteld. Nu moet ik eerlijk bekennen dat het eerder een avondvullende show zou worden van een stevige drie uur. Er zijn wat nummers tussen die mij de laatste tijd echt wel kunnen beroeren zoals een Nick Drake met Northern Sky.

En een beetje eigenaardig maar al een vast gegeven van uit mijn jeugd is Als ik doodga van Urbanus. Ik vond dat al een bijzonder eigenaardig nummer die mijn aandacht volledig kon vasthouden toen ik het voor de eerste keer hoorde: 12 jaar een vier maand. Ik heb het album 3 sprookjes gekregen voor mijn Heilig Vormsel of Plechtige Communie zoals we toen nog pleegden te zeggen. En buiten dat nummer lag het album toch wel in mijn bovenste schuif gewoon omdat er in het album nog een boekje zat met drie door Urbanus geschreven sprookjes waarvan ik me nog levendig het verhaaltje van het zeemzoete meisje.