Daarstraks opweg naar huis – ik zat achteraan in het midden tussen Fien en Tijs – volop onze twee aan het entertainen. Eerst waren we begonnen met echt grote vrachtwagens aan het tellen. Tijs is nog niet voldoende gevorderd om verder dan één te tellen, Fien daarentegen…

Nu waren grote vrachtwagens niet echt duideljke genoeg en dit leide al vrij snel tot een gehakketak waarbij alles wat groter was dan een auto (monovolume à la Espace) de ene keer wel onder categorie “grote vrachtwagen”, de andere keer niet echt.

Dan maar overgeschakeld op autobussen, ,maar die waren in specifieke gevallen ook al vrachtwagens en zoveel rijden er ook niet rond.

Dan maar Рwe waren ondertussen op minder dan ̩̩n kilometer van Blankenberge centrum gekomen Рverkeersborden tellen. Al vrij snel zijn we tot de vaststelling gekomen dat Fien zonder enig probleem РTijs had al lang afgehaakt Рtot een stuk boven de dertig kan tellen.

En wat stonden er een borden, niet te tellen bijna. Op minder dan ̩̩n kilometer en nog niet echt in een centrum (met om de zeven en een halve meter een gevaar of zijweg) hebben we iets meer dan vijftig borden geteld (en dit waren enkel diegene die van tel waren in onze rijrichting). Een mens kan niet ̩n zijn ogen op de weg houden ̩n alle borden zien en begrijpen en ook handelen volgens die borden ̩n nog een keer rekening houden met die verschillende weekendchauffeurs ̩n Рniet van toepassing in ons geval wegens al relatief bekend op die weg Рkijken langwaar een mens moet rijden om tot op de geplande bestemming te geraken.

Misschien toch maar eens een bedrijfje beginnen in wegmarkeringen en signalisatie…