Vanavond weer voor het eerst sinds ik weet niet meer hoe lang in de zetel gezeten.

Dit betekent niet echt dat ik niet gewerkt heb, maar deze keer niet aan mijn bureau in een half verlaten college terende op de resten van fastfood wegens anders geen eten die dag.

En maar terug naar het iets normalere leven; ’t is te zeggen, toch nog af en toe eens wakker zijn thuis en dan ook in zijn totale tijd iets meer dan zes uur.

Alhoewel een vakantie in de nabije toekomst ook eens deugd zou doen!