Fien kan altijd moeilijk afscheid nemen.
Telkens als het leuk is en we moeten vertrekken, loopt haar theewater over (allée, niet altijd maar toch vaak).

Een oplossing was tot nog toe een paar minuten voor we zouden vertrekken, zeggen dat ze nog vijf minuutjes verder mag spelen. Kwestie van haar de nodige metale voorbereiding te laten.

Vandaag was het echter niet gelukt en dit is al de eerste keer niet meer.
Dan maar vragen wat voor haar wel te doen is.

Haar antwoord was – en ik kan eigenlijk niet zeggen dat ik het niet verwacht had – niets zeggen.

– Bedoel je dan gewoon dat we je zeggen dat het tijd is en vertrekken?
– Nee, ik bedoel dat niet
– Bedoel je dan iets anders
– Ja, niets zeggen
– Wat bedoel je dan?
– Dat ik gewoon verder mag spelen

Ja, halloooo…. zo kan ik het ook!