Gisteren met volle moed naar Batibouw getrokken. Niet om de klassieke dingen te bekijken en rond te zeulen op een overroepen beurs, maar veeleer om een paar concrete ideeën op te doen.
Dringend nood aan een douchescherm, een zonnewerende folie voor de ventsers, een oprit, een terras, een extra carport, een tuinhuis (eventueel in combinatie met carport) en nog een paar extra’s zoals een kachel/haard of wat licht.
Hoe dan ook, een paar mensen verklaarden ons goed zot en eerlijk gezegd had ik er weinig zin in.
Al vrij duidelijk dat het een drukke dag ging worden op de Heyzel. Het was nog maar half tien (de beurs start pas om tien uur) en de grote C parking was al aardig vol. De centrale inkomhal stond stampende vol (de deuren naar de hallen waren nog niet open). Bah>.. veels te veel volk.
Al vrij snel erdoor gegaan en enkel aandacht gegeven aan de stands waar we echt iets konden opsteken.
Douchescherm is gevonden, ideeën voor de kachel goed opgedaan, combinatie van hout en kunststof gezien, de zonnewerende folie in demo gezien, carport en tuinhuis nog een paar keer herbeschouwen (kwaliteit gezien maar opstelling/constructie die ons beiden kon bekoren) en van een oprit was er niet echt sprake wegens nog geen idee van de carport en tuinhuis.
En dan natuurlijk, rond twee uur in de namiddag, de grootste uitdaging van de dag: vlot van de parking geraken en tijdig thuis zijn voor de twee kleine spruiten. We hebben er iets meer dan een half uur over gedaan om van de parking te geraken. De parking die ondertussen minstens overvol was en er was nog steeds volk aan het toestromen.
We hebben geen echte file gehad eenmaal terug op de ring (het was nog vroeg genoeg, zelfs op een vrijdag) maar in Gent stevig aanschuiven omwille van een kleine kopstaart botsing. En dan kan ik me echt verschrikkelijk opwinden over het gedrag van de andere chauffeurs. Het is al file en iedereen moet lossen en opnieuw aansluiten. Er zijn er dan natuurlijk die niet echt aansluiten en nog ruimte voor een auto of vier tussenlaten met hun voorligger of tergend traag de leemte voor hen aanvullen of gewoon niet attentief zijn en de krant zitten lezen of iets (soms denk ik ook slapen). De fantastische Saxo voor mij was minstens een combinatie van al deze en had zelfs nog de extra afschuwelijke gewoonte om op een helling niet altijd even adequaat te remmen zodat hij een bepaald moment – toch misschien dat dutje – een meter achteruit bleef bollen en zelfs niet eens doorhad dat hij tot tegen mijn fantastische bolide bolde.
Wat er ook van is, mooi op tijd thuis geraakt en toch wat wijzer. Het was het waard (maar het zal toch waarschijnlijk de laatste keer zijn).
