Vandaag werd Fien 4! (en ik 34 maar dit is bijzaak/ondergeschikt en dat zal waarschijnlijk ook blijven.)
En wees maar zeker dat ze het goed wist. Nooit geweten dat ze van zover al de nachten kon aftellen zonder hulpmiddelen.
Nu heeft ze al de 24e haar kado van ons gekregen: een bed.
De 24e zijn we naar IKEA getrokken. Een fantastische datum blijkbaar. Bijna geen kat te zien, dus in alle rust kunnen shoppen. We hadden een iets groter jeugdbed in petto voor Fien maar de hele grote fout gemaakt haar te laten kiezen.
De eerste keuze was een volwaardig tweepersoonsbed (180×200). Dat was dus net iets te veel.
Dan maar verder zoeken naar een voor haar en ook voor ons valabel alternatief.
Alles wat we haar voorstelden leek niet echt in haar smaak te vallen totdat we deze zagen: wat wij dachten een ’twijfelaar’ te zijn (140×200) en spotgoedkoop (€50 voor het frame, ca €250 voor frame, bodem en matras). Van dat specifiek bed echter is geen afbeelding te vinden op de IKEA site.
Niet te doen, ze verzuipt bijna in haar bed maar heeft al vrij snel de beschikbare ruimte opgevuld met twee reuzen van beren en nog vanalles.
Hoe dan ook, een zalig bed voor haar, een best estetisch te doen bed voor ons.
Maar terug naar vandaag. We zijn met Fien en een wat compagnie naar Knokke getrokken om de laatste Plopfilm te aanschouwen.
Dat ze genoten hebben! Met de mond open, af en toe opspringend maar vooral ongeloofelijke geboeid en meer dan geïnteresseerd.
Daarna de kleutercholesterol (en ook die van mezelf en eega) minstens op peil gehouden door het bezoek aan de McDonalds.
Commercieel? Jazeker.
Zeker van succes? Vrijwel zeker.
Goedgevuld en toch betaalbaar? Nog veel meer.
Spijt van de keuze? No way, het was fun en wat telde is dat Fien zich ferm heeft geamusseerd, de compagnie het even leuk vond en het voor ons in deze drukke en vermoeiende tijden een haalbare kaart was.